zaterdag 4 april 2009

Marie-Ange

Een jaar geleden is Marie-Ange gestorven aan de gevolgen van borstkanker..

Marie-Ange, die ik zo graag zag en die zo'n fantastische madam was. Zo vrolijk en van het leven genietend hoe ziek ze soms ook was! Het allerlaatste dat ze tegen mij zei, de dag dat ik afscheid van haar ging nemen was :' Elke, de volgende keer dat we elkaar zien drinken we een fles champagne he':)

Ik heb zo veel geleerd van haar en ben zo dankbaar dat ik haar zo lang mogen kennen heb.

Is bijna niet te geloven dat ze er nu al een jaar niet meer is..

Onlangs waren Guy en ik in de buurt van waar haar moeder woont en besloten we om haar snel even een bezoekje te brengen. Ze was niet thuis dus belde ik even op haar gsm om te horen of ze in de buurt was..

En wat bleek, op haar voicemail stond nog altijd de stem van Marie-Ange... En wat was ik daarvan van mijn melk!!

Het moment dat ik haar stem hoorde was ik even totaal vergeten dat dat helemaal niet kon, ik vond het even zo logisch om haar te horen dat ik precies 'even' vergeten was dat ze er niet meer is...

Was best wel confronterend om haar zo totaal onverwachts te horen en ben er dan ook, in mijn hoofd, nog lang mee bezig geweest..

Het leven gaat door, ook al sterven er mensen waar we van houden, en maar goed ook natuurlijk... Maar dat we Marie-Ange hebben moeten afgeven zal voor altijd onbegrijpelijk blijven voor mij..

5 opmerkingen:

Kato zei

Lieve Elke,

Ik voel de emotie in je blog.. kippevel.
Ik denk altijd voor mezelf.. lijfelijk is de mens er niet meer.. maar iemand is pas echt overleden, als de persoon uit je hart is.
En aan je blog te lezen, is dit echt niet het geval.
Ik kan dat schrikken me wel voorstellen.
Mijn nonkel is drie jaar geleden ( bijna vier) overleden aan de gevolgen van longkanker. Telkens als ik het antwoordapp bij hun thuis te horen krijg, is dat de stem van hem. Voelt soms zo gek,... hij is er niet meer.

Knff

Ester zei

Sterkte meis!

liefs,
Ester

kato zei

Lieve Elke,

Ik vind het niet meer dan normaal.. maar allicht is dat ook omdat ik zelf een enorm gevoelsmens ben.
Ik vind dat je het prachtig hebt geschreven, van diep in je hart...

Wat mijn moeder betreft, ik heb van alles even afstand genomen, omdat ik de afgelopen maanden heel erg in de knoop met mezelf zat...vandaar ook weinig tot geen blogs. Maar ik ben er weer.. kan er weer tegen.
Lief dat je er naar vraagt.
Moet dringend je blog helemaal gaan bijlezen...

Liefs Kato

Wannabe a Mom zei

Wat mooi dat je haar na een jaar weer even op een voetstuk plaatst. Kanker is een ziekte die zoveel levens heeft verwoest. Ook in mijn familie hebben we er mee te maken gehad. We zullen ze nooit vergeten!
Sterkte meid!

Mom to be zei

Hey Elke, raar hoe mensen er niet meer zijn fysiek, maar toch nog heel erg AANWEZIG zijn in ons leven. Mooi en puur geschreven van je. Het deed mij ook opnieuw denken aan al die verloren dierbaren?