donderdag 28 januari 2010

6 de echo!!

Vandaag terug een echo bij onze vertrouwde gynaecoloog! Hebben even ons beklag gedaan over de vorige echo en het gebrek aan uitleg daarbij en hij heeft het goedgemaakt door bijna alles nog eens opnieuw te tonen en veel foto'tjes mee te geven! Hebben ook even een stukje laten opnemen op video!

En dan... werd eindelijk het grote geheim van het geslacht van ons kindje prijsgegeven!! 3de keer was dus echt de goeie keer!!

We hebben beslist dat enkel mijn beste vriendin, de beste vriend van Guy en mijn oma mogen weten wat het wordt, voor de rest van de vrienden en familie blijft het dus nog even een verrassing!

Maar...omdat er hier niemand meeleest die we ook in het echte leven kennen kan ik het hier ook best wel zeggen!! Dus... binnen een 3-tal maandjes krijgen Guy en ik een ZOONTJE!!!

We zijn heel erg blij, we hadden allebei geen enkele voorkeur en het is super om het nu eindelijk te weten! Het wordt opeens ook een pak concreter voor ons!

Ik had altijd het vermoeden dat het een meisje zou zijn en Guy dacht een jongen dus die heeft gelijk gekregen!

Voor de rest zag alles er ook prima uit! Qua gewicht zit hij al op 25 weken en 2 dagen terwijl ik zaterdag pas 25 weken ben dus da's goed! Hij weegt nu bijna 1 kilo terwijl dat bij de vorige echo nog maar een goeie 400 gram was.. Gewoon verdubbeld dus! Hij ligt zelfs al goed, met het hoofdje naar beneden en volgens de gyn zal hij nu niet meer draaien!

Ze hebben ook bloed getrokken om vanalles te controleren (ijzer, suiker enzo) en bij de volgende afspraak (eind februari) mogen we ons inschrijven voor 3 info-avonden! Een rond de bevalling, een rond borstvoeding en een rond de eerste maanden na de geboorte!

Zo, wij gaan nog een beetje genieten van het nieuws dat we een zoontje krijgen!! Vanaf nu kunnen we ook concreet gaan nadenken over de naam, het kamertje, het geboortekaartje enzo!

maandag 18 januari 2010

Spoed + extra controle

Gisteren een leuke dag gehad, we vierden Guy zijn verjaardag, met zijn familie, met taart in de namiddag en belegde broodjes 's avonds. Hadden ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om Steve, de broer van Guy als peter te vragen.

Maar toen ik 's avonds in de zetel zat ging het opeens mis.. Ik kreeg precies een drukkend gevoel op mijn borstkas. Ben dan naar boven gegaan omdat ik wou slapen, was moe en hoopte dat het zou weggaan door te slapen.

Eenmaal in bed ging het inderdaad beter maar kreeg ik last van mijn rug.. Zitten of liggen, draaien of keren het maakte allemaal niets uit. Integendeel, het begon meer en meer pijn te doen. Uiteindelijk heb ik een douche genomen in de hoop dat dat de pijn wat zou wegnemen maar toen ik eruit kwam was het niet te houden van de pijn.. Ik wist echt niet wat te doen of waar te kruipen.. En dan moest ik ook opeens heel erg overgeven. Maar echt heel veel..

Ondertussen had Guy de dokter van wacht aan telefoon en die stelde voor om naar de spoed te gaan als het niet beter werd.. Dat hebben we dan gedaan!

Eerst en vooral werd ik doorverwezen naar de materniteit om te kijken of alles ok was met de baby (dat was natuurlijk ook onze grootste bezorgdheid).. Ik werd aan de monitor gelegd en ze voelde de baby duwen tegen de monitor! Even later hoorden we ook het hartje en kregen we te horen dat alles er goed uitzag!!

Daarna moesten we nog even terug naar de spoed voor wat andere onderzoeken maar ze hebben niet echt kunnen vinden wat het juist was..

Gelukkig heb ik deze nacht goed geslapen en hopelijk komt dit niet meer terug want we waren allebei behoorlijk in paniek!

woensdag 6 januari 2010

20-weken echo!!

Vandaag hebben we, op 21 weken, de 20-weken echo gehad en alles was terug prima!!

Was wel niet zo'n aangename gynaecoloog deze keer.. Was een specialist en niet onze 'gewone' gynaecoloog omdat het een structurele echo was. Hij heeft geen woord tegen ons gezegd. Er was nog een vrouw bij en zij keken de hele tijd naar een schermpje en wij hadden een schermpje aan de andere kant..

De hele tijd was hij aan het mompelen tegen haar maar wij verstonden er echt geen woord van! Was zeer frustrerend en heb dan ook een paar keer geprobeerd om mee te luisteren of iets te vragen maar het had gewoon geen zin.. Hebben er gelukkig wel uit gekregen dat alles er prima uitzag en dat ze anders wel iets zouden zeggen:)

Ze vroegen of we het geslacht wouden weten en ik zei ja graag maar weer konden ze het niet zien.. Is bijna niet te geloven! Deze keer lag de navelstreng in de weg en ze hadden wel een gedacht maar omdat ze het niet met zekerheid wisten wouden ze niets zeggen..

Ik heb de laatste tijd al een paar keer gehad dat ik mij opeens heel slecht voel, misselijk gevoel maar dan echt heel overheersend en dat als ik dan niet ga liggen ik heel slap word.. Zoals die keer dat ik flauwgevallen was in de trein, net voor de punctie. Ik wou vandaag eens vragen van wat dat komt en of ik daar iets aan kan doen maar hij luisterde zelfs niet naar mijn vraag.. De verpleegster die erbij was wou wel antwoorden maar wist er duidelijk niets van. Ze nam dan maar eens mijn bloeddruk maar die was normaal..

Gelukkig mogen we binnen 3 weken nog eens op controle bij onze eigen gynaecoloog! Hopelijk kan hij onze vragen beantwoorden (en zien wat het wordt!)