vrijdag 30 januari 2009

Operatie-angst

Al vanaf de eerste keer dat het woord operatie viel, verkeer ik in een (voorlopig lichte) staat van paniek!

Da's nu echt eens iets waar ik schrik voor heb.. Een operatie! Bij mij! Gewoon met opensnijden en wegnemen en terug toenaaien enzo.. In mijn lijf!! Terwijl ik 'even weg' ben...

Pff, word nu al gek als ik eraan denk! De week van de operatie zal ik waarschijnlijk zo goed als hysterisch zijn!!

Ik heb ziekenhuizen en alles wat daarbij komt kijken altijd al heel eng gevonden. Nu ik er de laatste jaren zo vaak kom, vond ik het tot nu toe allemaal best meevallen.. Maar de gedachte aan een operatie vind ik echt eng!

Ik weet zelf niet hoe het eigenlijk komt dat ik dat zo eng vind.. Ben zelf nog nooit geopereerd.. Misschien is het de gedachte dat ik helemaal onder narcose zal zijn (gelukkig maar natuurlijk maar toch:) of dat ze mijn lijf gaan opensnijden (klinkt veel dramatischer dan het waarschijnlijk zal zijn) en dan nog net 'die regio' die ik nog zo nodig zal hebben om aan kindjes te geraken..

Heb ook gewoon schrik dat er iets zal foutlopen tijdens de operatie of een of andere complicatie ofzo waardoor het daarna helemaal niet meer zal lukken..

En ook wel een beetje om niet meer terug wakker te worden na die narcose... klinkt belachelijk waarschijnlijk maar toch is het zo..

Onze kat, Babe, heeft mijn angst voor operaties er ook niet kleiner op gemaakt! Maar dat leg ik van 't weekend wel uit in een volgend logje.. (ga nu eerst nog even verder 'operatie vleesboom' googelen:)

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi,
Heel logisch toch je angst voor een operatie. Denk dat iedereen dat heeft voor de eerste keer. Jezelf uit handen moeten geven.
Is ook moeilijk. Maar voor een vleesboom hoef je volgens mij niet erg lang onder narcose, en het is (dacht ik) een dagopname. s'Morgens komen, tegen de avond weer naar huis...

...maar heel herkenbaar je angst!...

Gr. Marijke

Pobb zei

OWWW neeeee niet googlen haha plaatjes en/of ervaringsverhalen die zijn griezelig!!!!! hahaha

sterkte,
en volgens mij onderschat je je eigen stoerheid; je bent n ivf-miepje... johhhh... alles is n eitje voor je nu!

Anoniem zei

Hi Elke,

Het is een heel spannend iets, de eerste keer. Ik was net als jij heel erg bang. Maar zelf vond ik het meevallen (jaja, achteraf is makkelijk praten) Het is wat Marijke al schreef: je moet opeens de controle opgeven, dat is eng.
Ik hoop (denk) inderdaad dat je je stoerheid onderschat. Zet hem op! En je bent in niets te vergelijken met een kat, noch het ziekenhuis met de dierenarts.

En als je nu plaatjes gaat googelen is het natuurlijk niet minder eng :S

Dorien’s wandelblog zei

Hai Elke,

Kan me je angst wel voorstellen, en vooral omdat alles zo onbekend is en je je zal moeten overgeven aan de kundigheid van de artsen. Maar probeer daarop te vertrouwen en dat zij je verder kunnen helpen om straks je wens te mogen vervullen. Met dit doel voor ogen is het wellicht ietsiepietsie makkelijker.

Enne, ook ik was best zenuwachtig voor mijn operatie die ik in oktober onderging en het is me 100% meegevallen. Hopelijk kun je je jezelf wat geruststellen.

Geniet nog van je weekend,

liefs Dorien

Anoniem zei

Hallo ELke,
Die operatie-angst begrijp ik volkomen. Ik heb het ook en heb zelfs al een paar operaties achter de rug gehad die goed gelukt zijn. Geen reden voor paniek dus, maar toch blijf ik het verschrikkelijk vinden. Omdat ik zware endometriose heb raad de prof altijd aan om de PU onder volledige narcose te doen maar ik, ik kies voor de pijn en wakker te blijven. Kim daarentegen vind de narcose helemaal niet erg en kiest om lekker te slapen.
Probeer toch maar niet te veel te piekeren, en pas op met te googelen want ieder verhaal is anders en misschien raak je nog harder in paniek.
Liefs,
Tinne