maandag 23 februari 2009

Het hele verhaal

Donderdag moest ik om half 8 in het uz in Gent zijn. Nuchter natuurlijk!

Ik kreeg een kamer toegewezen (op de materniteit want op 'mijn' afdeling waren er kamers te weinig) en daar kwamen ze mij om kwart na 8 al halen! Lekker snel dus! Was ik wel blij om want eenmaal je daar dan bent wil je er ook zo snel mogelijk vanaf zijn!

Toen ging het allemaal heel snel! De anesthesist kwam bij mij, stelde enkele vragen en toen namen ze mij al mee naar het operatiekwartier.. Ik kreeg een infuus met de verdoving erin en een maskertje voor mijn mond. De anesthesist en verpleegster die toen bij mij waren, waren heel erg lief en verzekerden mij dat ze heel goed voor mij zouden zorgen!

Was best wel raar, het ene moment was ik nog goed wakker en dan ben je ineens gewoon volledig weg!

Het volgende dat ik mij herinner is dat ik in een bed op een zaal lag, dat ik even mijn ogen opendeed en een 'groene man' zag die vroeg of ik niet te veel pijn had.

Heb best wel lang op die zaal gelegen want ik viel telkens terug in slaap! Vond het maar niets trouwens op die zaal, ik had koud (lag ook helemaal naakt onder de lakens), had het gevoel dat ik moest plassen terwijl dat niet zo was, vanaf ik mij bewoog voelde ik mij misselijk en ik had best wel wat pijn..

Om 14u was ik pas terug bij Guy op de kamer! Die heeft serieus zitten stressen want hij wist van niets.. En dan duurt het wel heel erg lang natuurlijk! Ze kwamen hem ook niets zeggen, dus was hij zelf naar die zaal gekomen maar hij werd terug weggestuurd..

De eerste dag viel het heel erg mee met de pijn, denk dat die narcose nog wat in mijn lichaam zat want om de zoveel tijd viel ik terug in slaap.. Alleen 's nachts deed het wel pijn! Waarschijnlijk had ik mij willen draaien in mijn slaap ofzo (slaap normaal altijd op mijn buik).

De vrijdag rond 16u kwam de dokter dan eindelijk langs en mocht ik naar huis. Hij zei dat de operatie goed gegaan was, ze hebben wel een klein gaatje in mijn baarmoeder moeten maken dat nu terug mooi moet genezen.. En blijkbaar zit er daar nog zo'n myoom!! Aan de andere kant van mijn baarmoeder.. Maar deze is echt heel klein en zit volledig in de wand dus daar gaan ze niets aan doen.. Hopelijk blijft dat zo!!

Binnen 10 dagen mogen de draadjes eruit (zitten op 4 verschillende plaatsen waaronder in mijn navel) en binnen 2 maand gaat hij nog eens een hysteroscopie doen om te kijken of het mooi genezen is!

Nu zit ik nog 3 weken thuis dus kan ik rustig terug volledig herstellen!! Pijn heb ik niet echt meer dus da's al heel wat!

Blij dat het allemaal achter de rug is! Hopelijk bewijst het nu bij de volgende poging ook zijn nut!! Want daar hebben we het tenslotte toch allemaal voor gedaan:)

10 opmerkingen:

Anoniem zei

Sjee wat een verhaal is het toch meis. Heel veel beterschap, hopelijk geneest het snel en bewijst het inderdaad ook echt zn nut!!

Pobb zei

hey meis,nu is t zaak dat je echt rustig aan doet he... zo mooi mogelijk laten genezen...


blij dat t achter de rug is en dat dat klentje maar n heeel kleintje blijft.... dikke dikke kus,

Flo zei

Oh, die gaatjes in je buik. Alsof iemand onbeholpen heeft gekleid, zo vond ik het eruit zien. Destijds had ik het meeste last van de lucht die ze in mijn buikholte hadden geblazen, de wondgenezing viel me alleszins mee.

Nu de komende weken goed uitrusten en herstellen. Je mag best als diva op de bank Guy om nog een doos chocolaatjes vragen. Of de afstandsbediening die net buiten handbereik ligt. Of gewoon een grote knuffel!

liefs Flo

Flo zei

Ja, die schouderpijn wordt veroorzaakt door een beetje koolzuurgas dat na de ingreep in je buik achterblijft en op je middenrif drukt. Ze blazen dat in je buikholte om wat extra ruimte te maken (krijg je daar ook zo'n grafisch beeld bij...).

Verse muntthee schijnt ertegen te helpen, dat helpt de afvalstoffen afvoeren. En is ook lekker. Voor bij die chocolaatjes!

Dorien’s wandelblog zei

Hey Elke,

Dankjewel voor je lieve reactie bij mij.
Gelukkig kun je nu terugkijken op een geslaagde operatie. Wel nog een herstelperiode voor de boeg, maar idd alles voor het goede doel. En dan straks er weer helemaal voor kunnen gaan.
Doe vooral rustig aan en veel beterschap gewenst.

liefs Dorien

Anoniem zei

Oef... wat een verhaal. Ben bijna in staat te voelen aan mijn eigen buik hihi....

Wat een lieve man heb je toch! Zo bezorgd! Wel raar dat niemand hem iets vertelde al die tijd....

Knap lekker op en doe het maar héél rustig aan!

Liefs,
Ester

Unknown zei

Elke,

Het was een noodzakelijk kwaad hé meid. Uiteindelijk is het al bij al goed verlopen en hoop ik dat dit echt de operatie was die alles vrijmaakt voor je grote droom. Binnen een paar maanden wil ik hier terug lezen "lekker zwanger" en dan ongeveer negen maanden later "eindelijk mama". Ik wens het je van harte toe.
Maar concentreer je nu vast eerst op je genezing. Rust goed en laat het allemaal terug op adem komen.

Liefs,

Bokje

Anoniem zei

Heel veel beterschap!!!! Rust nu maar 3 weken goed uit. Hopelijk is de pijn snel weg en geneest het allemaal goed. En natuurlijk laat het volgende poging zijn nut zien!!!!!!!!
dikke knuf,
Tinne

Spekker zei

Hej Elke! Nou het is eindelijk achter de rug en nu lekker uitzieken! Bedankt nog voor je berichtje, hier gaat alles goed. Wij wensen je veel beterschap, groet aan je man!

Liefs, Kim

Anoniem zei

Niet te onderschatten die operatie! Ik duim voor een supervlotte genezing en uiteraard zal het helpen... Ik hoop hier in de nabije toekomst een postje te mogen lezen over het slagen van jullie succesvolle poging.