zondag 8 februari 2009

worstelen

Voel mij niet zo goed in mijn vel momenteel... Is een beetje veel aan het worden en ik worstel met mezelf en mijn gevoelens hierbij!

Het hele mmm-traject dat we al doorlopen hebben, de (langverwachte) zwangerschap en iedereen die zo blij was, dan die miskraam, de operatie binnenkort en dan nog eens het nieuws van de zwangerschap van mijn schoonzus..

Hun blije nieuws hakt er dieper in dan ik gedacht had en dan ik zelf zou willen! We waren van 't weekend bij hen uitgenodigd en ze waren zo gelukkig, met hun zoontje en natuurlijk met het feit dat er een 2de kindje op komst is..

Het deed zo'n pijn om hun verhalen te horen, verhalen die wij nu normaal ook zouden moeten kunnen vertellen..

Ik kon echt mezelf niet zijn gisteren, ik kon niets bedenken om te zeggen omdat er maar één ding door mijn hoofd ging ('waarom kon het bij ons ook niet gewoon goed zitten?!')

Al onze vrienden en familie hebben ondertussen een kindje, dus met wie we ook afspreken die confrontatie is er altijd en da's best wel lastig!

Meestal kan ik daar wel mee om en kan ik er ook van genieten maar nu wordt het precies allemaal een beetje te veel en te zwaar voor mij.. Misschien is het ook door de angst voor die operatie enzo ik weet het niet.. Weet alleen dat ik dit zelf ook niet leuk vind en dat ik zo ook niet wil zijn..

Dus worstel ik nog even met mezelf en mijn gevoelens....

13 opmerkingen:

Anoniem zei

O, lieve Elke...

Wat moet ik nou zeggen?

Ik begrijp het. Iedereen om ons heen had ook al kinderen toen. Alleen zo'n confrontatie als broer en schoonzus terwijl je zelf eigenlijk... nee, dat hadden wij niet.
Maar een klein, heel klein beetje begrijp ik wat je voelt.

En als ik me dan indenk hoe het zou moeten zijn.... schieten de tranen bijna in mijn ogen.

Hele dikke knuffel stuur ik je vanuit het noorden en op weg naar het zuiden wordt hij alleen maar warmer en dikker... tot hij bij je is!

Ken je de Zeeuwse spreuk: Luctor et Emergo? 'Ik worstel en kom boven'
En dat geldt ook zeker voor jou!

liefs,
Ester

Anoniem zei

oh lieve Elke wat voel ik met je mee!! Lieve schat toch, het is moeilijk hè?
Hopelijk gaat alles na je operatie in een sneltreinvaart naar een zwangerschap!!
Hou je vast aan het idee dat de "dader" gevonden is! De vleesboom wordt verwijderd en vanaf nu gaat het alleen maar bergafwaarts!!

En natuurlijk ben je bang voor de operatie! Is ook niet niks!
Maar ook hier kom je weer doorheen (en het is waarschijnlijk heel wat minder pijnlijk dan die bevalling die je volgend jaar ofzo zal moeten doen ;-) ).

Veel sterkte de komende tijd Elke, ik denk aan jullie !!

Dikke kus, Ilse

Pobb zei

hey elke,
ik denk dat als je straks de berg operatie hebt genomen de wereld weer iets beter is... nu staat ie letterlijk je uitzicht op beter te bederven... let op. en bovendien, voel je maar eens lekker rottig... t is allemaal niet voor de poezen toch? [hebben jullie de uitdrukking 'niet voor de poes' eigenlijk wel in belgique? anyhowww...

ontzettend dikke kus voor nu en lekker ff met dekentje op de bank zitten... met chocolaatjes enzo...

Anoniem zei

Hallo,
Ik begrijp je maar al te goed. Het is echt niet makkelijk maar je moet erin blijven geloven dat het geluk ook aan jullie kant gaat staan!!!
Wie weet na de operatie, hadden we maar een glazen bol, het zou allemaal veel gemakkelijker zijn om te dragen.
Dikke knuffel en veel liefs,
Tinne

Anoniem zei

ochhhh wat zijn die momenten toch zwaar... ik ken ze maar al te goed. Hopelijk komen er na de operatie betere tijden. Logisch dat je er tegen opziet. Als je de operatie hebt gehad, dan beetje bij beetje weer opbouwen, hoop en vertrouwen krijgen.
Heel veel sterkte,
liefs Marijke

Anoniem zei

Dag Elke,

Ik lees nu pas wat er gebeurde. Vind ik zo erg, meid!

Ik blijf voor je duimen! Dat weet je!!

Dorien’s wandelblog zei

Zo begrijpelijk, je hebt ook zoveel voor de kiezen gehad lieve Elke. Alle icsi's, dan eindelijk zwanger en vervolgens gaat het mis. Dat is zo heftig en als je dan steeds maar geconfronteerd wordt met al die blije zwangeren en kinderen om je heen, is het gewoon teveel.

Ook al wil je zo niet zijn, is deze reactie zo menselijk. Probeer niet te streng te zijn voor jezelf. Laat die gevoelens er maar uit. Het zal je de kracht geven om verder te gaan en te knokken voor jullie zo gekoesterde wens.
Veel sterkte!

liefs Dorien

Irène zei

Pfff Elke... Wat rot!
Aan alle wijze woorden hierboven kan ik niks meer toevoegen.
Wel wil ik je een grenzeloze, dikke digitale knuffel geven.

Liefs!

Anoniem zei

Ik begrijp helemaal, maar dna ook echt he-le-maal wat je bedoelt en wat je voelt.

Arme meid, ik gee fje een dikke knuffel. Waarom toch? En nooit een antwoord. Het is zo unfair.

Ooit komt het voor ons ook hoor, maar helaas via het moeilijk begaanbare pad..

Anoniem zei

En dan mag je ook nog gaan zorgen dat je die eerste maanden niet alsnog *per ongeluk* zwanger raakt, zoals "normale mensen". Bah bah bah, wat een gedoe.

Ik weet van een van onze lotgenoten in het AMC dat zij heel erg veel heeft gehad aan de maatschappelijk werkster die verbonden is aan de afdeling fertiliteit.

Verwerken kun je natuurlijk met je blog, met Guy, met "ons", maar misschien is het goed om eens om te zien naar iemand die wel weet hoe zwaar jullie traject is, en jullie daarbij kan begeleiden, maar niet betrokken is bij de daadwerkelijke behandeling en operatie. Bestaat zoiets niet in Belgie?

Knuffel uit Amsterdam!

Anoniem zei

Ik kan alleen maar zeggen dat met je meevoel en dat ik aan je denk.... heel veel sterkte meis

Anoniem zei

Hoi Lieve Elke,

Ik zet hier voorzichtig even een reactie neer op je vraag bij mij. Dit omdat ik het niet op mijn weblog wil hebben ivm pijnlijke situaties voor anderen.

Het gaat weer beter met ons. Schreef ik vorige week zondag nog dat ik zo'n confrontatie met datum ed niet mee had gemaakt. Zo overkwam me dat diezelfde avond. Van vrienden kregen we plompverloren een mail: 'ik word grote broer' en de datum was... precies: die van Kleine IJsbeer...

Ik zat er even helemaal doorheen. Vooral ook omdat er niet even een kleine persoonlijke noot bij zat...

Maar omdat diezelfde vrienden meelezen wilde ik niet duidelijker zijn op mijn blog.

Inmiddels zijn onze gemoederen weer bedaard. Vrienden staan wat dat betreft misschien wat verder weg dan broers... In sommige gevallen dan....

Wel heel lief dat je er zo naar vraagt.

Hou je het een beetje uit deze week?
Sterkte meis! Ik denk aan je!!!

Dikke knuffel!
liefs,
Ester

Pobb zei

Bijna zo ver... ff zeggen dat ik aan je denk


x