vrijdag 9 januari 2009

Over en uit

De hele week al ben ik moe en echt ook heel misselijk geweest, en natuurlijk had ik net daardoor hoop dat het misschien toch nog goed zou zitten, dat dat een teken was dat het toch 'goed' ging met ons embryo'tje....

.... maar nee hoor! Op de echo zag ze wel dat het vruchtje nog een beetje gegroeid was maar nog steeds geen kloppend hartje en dus kan het nu echt wel niet meer goed zitten, er is geen hoop meer...

Ze hebben nog bloed getrokken om de waarde van het hcg te kennen (ongeveer 9000) om te kunnen opvolgen of die mooi zakt en uiteindelijk terug negatief wordt...

Ik moet nu ook stoppen met alle medicatie en nadenken of ik een curettage wil of gewoon wil afwachten tot de miskraam vanzelf komt...

En ik vind het zo stom allemaal, echt waar! Wat een ongelofelijk sterk embryo'tje dat we daar zitten hebben en door die stomme vleesboom kan die daar niet gewoon blijven zitten...

Eigenlijk wil ik geen curettage, ik heb het even echt gehad met al dat gepruts aan mijn lijf!! Al dat 'doe je broek maar uit en leg je maar klaar op de stoel'-gedoe!! Ik ben dat soms echt zo ongelofelijk beu!!...

Maar het kan blijkbaar weken duren voor de miskraam vanzelf op gang zou komen en ze kunnen die operatie (vleesboom weghalen) pas doen als elk teken van een zwangerschap weg is uit mijn lichaam... En die operatie staat nu gepland ergens in februari...

En dus kan het zijn dat als ik die curettage niet doe, die operatie ook nog eens een aantal maanden uitgesteld zal worden en dat zie ik ook helemaal niet zitten...

Want het zal sowieso pas ten vroegste ergens in mei zijn dat we terug een poging kunnen doen en dat vind ik al heel lang...

Dus zal ik nog maar eens aan mijn lijf laten prutsen en ons embryo'tje laten wegnemen!!

Wat heb ik het toch soms helemaal gehad met dit hele gedoe, van hoop naar wanhoop en alles wat daartussen ligt...

En wat is het zwaar om heel dit traject te doorlopen zonder mijn eigen mama aan mijn zijde... Ik heb mijn mama nog nooit zo hard gemist als de afgelopen dagen/weken, en dat wil wel wat zeggen...

Sorry voor deze deprimerende post, dat krijg je als je wel de zwangerschapsmisselijkheid krijgt maar niet het kloppende hartje...:(

(zal wel terug beteren hoor, heeft gewoon wat tijd nodig:)

23 opmerkingen:

Anoniem zei

Oh meisje, wat is het leven toch hard! Al dat verdriet... om je moeder en dit sterkte embryootje. Het valt dan niet mee om er niet in te verdrinken!

Voor wat het waard is: ik heb een curetage gehad en het is me meegevallen. Onder narcose, dus je voelt er niks van. Maar het emotionele aspect is natuurlijk een ander verhaal.

Sterkte voor jullie beiden.

Klotezooi!

Anoniem zei

Ach Elke

Wilje even heelveel sterkte wensen, wat is het toch oneerlijk....Waarom nou niet.

Sterkte!!

Liefs Purk

Anoniem zei

Ooooooh nee... Elke, hier kan een mens alleen heel stil en heel verdrietig van worden.

Wat afschuwelijk jammer.
Wat is het oneerlijk en hard.

Dapper als je bent zoek je een lichtpuntje en inderdaad, zoals je al schrijft, je weet nu dat jullie sterke embryo's kunnen krijgen die kunnen innestelen en nu je weet waardoor de miskraam komt kunnen jullie iets aan die vleesboom doen.
Ja, dat is een lichtpuntje en geeft een pitsie hoop. Maar het is akelig en bikkelhard dat het zo moest lopen.

Hou vol.

Anoniem zei

Lieve Elke,

Wat moeilijk voor jullie.

Een vriendin van mij zou ook een curretage ondergaan. Bij haar is eerst geprobeerd met (vaginale) tabletten de miskraam op gang te brengen. Dat is gelukt waardoor ze niet gecurreteerd hoefde te worden.

M

Pobb zei

ah meisekindje... ik leef zo met je mee.. t is verschrikkelijk stom. De valse hoop, je lijf, de onzekerheid... man-o-man t is echt niet niks.

Heel heel erg veel troostgedachten naar jullie...
dikke kus

Anoniem zei

nee,nee,nee dit wil ik niet lezen. VERDORIE toch!!!! Hier zijn geen woorden voor. Heel veel sterkte!
Liefs,
Tinne

Anoniem zei

O, lieve Elke....

Waarom woon je niet hier om de hoek, dan was ik nu naar je toegekomen om je heel lang en heel goed vast te houden....

Ik denk aan je, elke dag...

liefs,
Ester

Spekker zei

Heel veel sterkte!!! liefs, Kim

Anoniem zei

Sjee, ik was al een tijdje niet geweest door onze vakantie en nu lees ik dit. Ben er echt zo stil van. Weer extra besef hoe bijzonder het is, en bepaald niet vanzelfsprekend. Zwanger worden, zwanger blijven.
Maar ik heb toch nog steeds goede hoop voor jullie, 2009 wordt vast jullie jaar.

En dan heel onnozel als ik dit zo lees maar als reactie op wat je bij mij schreef: solden hier in Antwerpen was zeker de moeite waard. Heb een maandsalaris uitgegeven volgens mij... En moet dus ook nog naar Gent na het lezen van jouw reactie... :)

Dorien’s wandelblog zei

Lieve Elke,

Kan me je gevoel tussen hoop en wanhoop zo goed voorstellen. Het is zo moeilijk. Het hele ICSI traject is al zo zwaar en dan krijg je ook dit nog voor de kiezen.

Begrijpelijk dat je geen zin hebt in een curretage, het betekent het loslaten van je zo gekoesterde dappere kleintje. Toch lijkt me het wekenlange wachten tot de miskraam spontaan komt, nog moeilijker. Ik ben achteraf blij met de keuze voor een curretage toen.
Ik wens je heel veel sterkte toe in deze zware tijd.

Liefs Dorien

Anoniem zei

Lieve Elke,
Ik weet precies wat je doormaakt ...

Hier staat as maandag de curretage gepland. Lukt het om zwanger te worden, en dan geen hartje. Dit mag toch niet mogen na al zoveel toestanden, hoe oneerlijk. Het ene moment verdriet en het andere moment zo boos..
Dit moeten we verwerken, een plek geven... en dan verder zien.

Ik wens jou heel veel sterkte en hopelijk heb je heel veel steun en liefde van mensen om je heen.

liefs Marijke

Anoniem zei

Hai Elke,
wat naar voor je! Ik voel met je mee.

Ik kreeg ooit ook een miskraam en kon toen dezelfde dag nog gecuretteerd worden onder volledige narcose. Dat ging eigenlijk allemaal heel snel.

Ik kan me wel voorstellen dat als je lichaam het vruchtje zelf afstoot je beter afscheid kunt nemen.

Heel veel sterkte met je verdriet!

Anoniem zei

Hoi Elke,
Las je berichtje op mijn log. Hier ook alle verschijnselen van zwangerschap, nou was ik al ruim 8 weken heen. De kwaaltjes blijven aanhouden... dit blijft zolang het vruchtje er zit. Ook daarom wil ik zo snel mogelijk de curretage. Hier doen ze het liefst het onder volledige narcose is geestelijk minder belastend, zeggen de artsen.
Voor jou ook alle sterkte en kracht.
Gr. Marijke

Anoniem zei

He bah wat rot voor jullie! Is het dan eindelijk gelukt om zwanger te raken, gaat het mis.... Heel veel sterkte voor jullie allebei, ik leef met jullie mee!

Liefs, Anke

Anoniem zei

Hey Elke,
Wederom een dikke knuf hoor. Wou dat ik worden kon vinden om je te troosten.
Jammer van de sterke embryo's.
Ik vind het ook steeds moeilijk om aan mijn lichaam te laten prutsen. Je hebt niets nog zelf in de hand.
Misschien kan je toch maar best die curretage laten doen, dan kan ook je operatie als gepland doorgaan. Jammer dat je dan nog zo lang moet wachten voor de volgende poging. Ik zou het ook verschrikkelijk vinden. Zelf heb ik ook al eens een paar maanden moeten 'stilzitten' en dat is zeer frustrerend. Jammer genoeg is er niets anders wat je kan doen. Ik hoop dat je de moed vindt om ermee door te gaan!
Veel sterkte

Sterretje

Anoniem zei

Ik ken je niet maar kwam via via op je blog terecht. Heel spijtig voor je, ik hoop dat het de volgende keer vlotter verloopt.

Veel sterkte!

Lief, Stephanie

Anoniem zei

Hoi,

Bedankt voor je berichtje op mijn blog. Terwijl je zelf een moeilijke periode doormaakt, weet je toch iemand anders (zoals ik) een hart onder de riem te steken. Erg lief van je. Ik wil je sterkte wensen en ik hoop dat ook voor jullie 2009 een mooi jaar gaat worden. Hoe moeilijk het nu ook is, verlies nooit de hoop.

Groetjes Wannabe a Mom

Anoniem zei

Lieve Elke,

Mensen kunnen me soms zo verbazen. Zelf flink in een dip zitten en dan ook nog naar een zwangere muts omkijken. Dank je wel voor je lieve berichtje.

Jij hoeft niet sorry te zeggen voor de deprimerende post, al zou je dat nog tijden doen, ik blijf je berichtjes sturen! Wat verschrikkelijk sneu toch allemaal. Ook nog een curetage. Ga je het verdriet nog een keer door denk ik, al weet ik niet hoe het echt voelt natuurlijk. Zou willen dat jij dat toch ook niet hoefde te voelen.

Denk er nog steeds aan dat we eerst toch echt tegelijk waren....wat vliegt de tijd dan weer en toch ook niet en wat een wachten voor jou.

Inderdaad zo'n sterk embryootje en dan die vleesboom..Las ook van je moeder. Wat erg dat je haar moet missen en zeker in deze tijden. Je moeder is door niemand vervangbaar en kan me goed voorstellen dat het daardoor nog zwaarder voor je zal zijn.

Ik wil je héél veel sterkte wensen. Het is ontzettend oneerlijk. Verder blijf ik je volgen,

Dikke knuffel van An

Irène zei

Hoi Elke,

Ik las net je comment op mijn blog en ben toen weer eens op dat van jou gaan kijken. En wat een verdrietig nieuws las ik daar...

Over paradoxaal gesproken zeg. Dat de blijdschap en vreugde van het begin alweer zo snel aan de kant gedrukt werden door zoveel intens verdriet.
Enige 'lichtpuntje' lijkt me dat er een aanwijsbare oorzaak is voor de miskraam én dat er iets aan gedaan kan worden. Opdat jullie in de toekomst zeker en vast (vind ik een veel leukere volgorde dan die van ons ;-)) een snoezig kindje in de armen mogen sluiten.

Ik zet je zometeen bij mijn favorieten en kom zeker vaker terug.

Liefs!
Irène

Anoniem zei

Lieve Elke,

En toen moest je *weer* afscheid nemen van hoopvolle gedachten, en straks van het begin van wat jullie 2009-baby had moeten zijn. Nee, wat in ieder geval jullie 2009 baby IS! Je bent zwanger, en ondanks de ongelukkige stand van zaken ben ik daar blij om. Je lijf kan het!

Ik hoop zo dat je straks een nieuwe start kan maken, zonder daarbij voorbij te gaan aan de emotionele maanden die eraan vooraf zijn gegaan. Zonder voorbij te gaan aan je dappere embryo'tje dat nu nog even bij je wil blijven.

Veel sterkte met het nemen van een beslissing over hoe nu verder...

Vita

Pobb zei

ff nog n knuffeltje achterlaten...

[x]

Anoniem zei

Poeh wat een verhaal zeg !!! Ik heb echt bewondering hoe je ermee omgaat !!! Heel veel sterkte.

Veel lieve groetjes
Geraldien

ps bedankt voor je lieve berichtjes bij ons.

Saskia van de Ven - Vink zei

Wat enorm verdrietig!
Veel sterkte en kracht voor jullie!