zaterdag 15 mei 2010

Donderdag 29/04/10

Het was een heel raar en onwerkelijk gevoel waarmee we die donderdag rond 6u 's morgens naar het uz in Gent reden. We werden daar om 7u verwacht en enkele uren later zou onze zoon geboren worden..

De nacht ervoor hadden we allebei heel weinig geslapen, zo'n uur of 2-3. Het zou een bewogen en emotionele dag worden maar het bleef voor ons nog moeilijk om echt te vatten dat die dag ons kindje eindelijk geboren zou worden! Je bent wel 9 maand zwanger en je weet dat er een kindje op komst is maar toch wordt het allemaal pas 'echt' en tastbaar eens je kindje geboren is..

Om 7u waren we in het uz en mocht ik mij installeren in een van de arbeidskamers. Ik werd aan de monitor gelegd zodat ze de hartslag en bewegingen van onze zoon konden volgen. Die was heel erg actief die morgen.. Misschien voelde hij aan dat het een bijzondere dag zou worden?! Ze hadden nog maar net de monitor op mijn buik gelegd of hij duwde hem al weg. Ze hebben de monitor nog verschillende keren goed moeten komen leggen want onze zoon was zo actief dat die altijd verlegd werd.

Ik weet nog dat ik hoopte dat hij tijdens de keizersnee zelf wel rustig zou blijven liggen en niet te veel zou bewegen:)

Ik kreeg een sexy ziekenhuiskleedje en een lavement zodat mijn darmen niet in de weg zouden zitten tijdens de keizersnee.

Daarna kwam een van de vroedvrouwen een infuus steken. Was best wel pijnlijk en er is ook wel wat bloed uitgelopen tijdens het steken van het infuus.

Op een bepaald moment voelde ik mij heel misselijk worden, zoals ik tijdens de zwangerschap ook wel een aantal keer gehad had. Mijn bloeddruk die opeens te laag wordt! Ze hebben me dan even op mijn zij gelegd en het ging direct veel beter. Blijkbaar werd er, als ik op mijn rug lag, een bloedvat dichtgedrukt waardoor ik het benauwd kreeg. Ze zouden mij tijdens de keizersnee ook proberen een beetje op mijn zij te leggen!

Rond 9u werden we dan naar de operatiekamer gebracht. Guy kreeg zo'n ziekenhuispakje om aan te doen met een mondkapje. De anesthesist kwam binnen voor de epidurale. Een van de vroedvrouwen hielp mij om rechtop te zitten met gebogen rug en om heel rustig te blijven ademen. Ik heb even het voorafgaande verdovende prikje gevoeld maar daarna heb ik er zo goed als niets van gemerkt! Was ook echt wel een heel goeie anesthesist!

Bijna direct voelde ik een warm gevoel in mijn benen. In het begin kon ik mijn benen nog bewegen maar toen ik even later probeerde mijn been op te heffen ging dat al niet meer. Kon toen wel nog mijn tenen bewegen maar niet veel later ging ook dat niet meer:) Heel raar gevoel, om daar te liggen en je benen niet meer te kunnen bewegen! Met een ijskoude spray controleerde de anesthesist vanaf waar ik terug gevoel had in mijn lichaam. Ik kreeg ook nog iets voor de misselijkheid.

Daarna staken ze ook nog een blaassonde, zodat mijn blaas de hele tijd leeg zou blijven en zodat ik de eerste dag na de keizersnee niet uit mijn bed zou moeten om naar het toilet te gaan.

Dan kwam de gynaecoloog binnen en zou het allemaal snel gaan! De anesthesist vroeg nog aan Guy of hij zelf foto's zou trekken of dat hij het moest doen en dus gaf Guy ons fototoestel aan hem. Was achteraf gezien een goed idee want nu hebben we foto's van de geboorte van onze zoon die we anders nooit gehad zouden hebben omdat Guy zeker niet over dat doek zou gekeken hebben..

Op een bepaald moment zei de gynaecoloog, binnen 2 minuten is hij er! Ik weet nog dat ik op dat moment heel verbaasd was dat hij al gesneden had zonder dat ik er iets van gemerkt had. Natuurlijk hoort het zo en ben ik heel blij dat ik daar niets van gevoeld heb maar toch vond ik dat raar:)

Waar ik wel van geschrokken was is hoe ze aan mijn buik hebben liggen sleuren en trekken.. Veel meer dan ik gedacht had! Achteraf heeft de gynaecoloog uitgelegd dat hij zijn hand onder het hoofdje legt en dat dan iemand anders hard op de buik moet duwen (aan zijn poepje) om hem eruit te krijgen. Het deed uiteraard geen pijn maar ik heb het wel goed gevoeld dat er serieus getrokken en geduwd werd.

En dan opeens was hij er, onze zoon, onze Nand!! Om 10 voor 10 is hij geboren en de tranen liepen over mijn wangen toen ik hem voor de allereerste keer zag!

Hij werd eerst meegenomen door de kinderarts voor controle. Papa ging mee om te kijken en nog wat foto's te nemen! Hij werd helemaal goedgekeurd door de kinderarts, werd gewogen (3 kilo 10) en gemeten (50 cm) en mocht dan terug bij mij komen, met pamper aan en een mutsje van het ziekenhuis.

Dan heeft hij een hele tijd bij mij gelegen terwijl ze mij aan het 'oplappen' en dichtnaaien waren. Ook daar heb ik eigenlijk niets van gevoeld, ik was helemaal overweldigd door onze zoon die in mijn armen lag! Het heeft, naar mijn gevoel, ook niet zo heel erg lang geduurd voor ze klaar waren met mij en ik terug naar de arbeidskamer mocht!

Daar zijn we dan een tijdje gebleven, tot er een kamer vrij was. Het was druk op dat moment want er was geen enkele eenpersoonskamer vrij terwijl ik daar wel om gevraagd had.

Nog op de arbeidskamer kregen we ons eerste bezoek al! De broer van Guy, die ook de peter is van Nand kwam even kijken tijdens zijn middagpauze. Niet lang daarna mocht ik naar een gewone kamer. Een 2persoonskamer maar degene die er al lag mocht niet lang daarna verhuizen naar een andere kamer en tot de volgende dag zou er niemand nieuw bijkomen.

We hebben die eerste dag al redelijk veel bezoek gehad en tegen 's avonds waren Guy en ik dan ook echt uitgeput!! Al die emoties en het weinige slapen van de vorige nacht zorgden ervoor dat we echt gesloopt waren! Maar o zo gelukkig met onze prachtige zoon!! We konden (en kunnen) onze ogen er maar niet vanaf houden, wat is het een fantastisch mannetje!!

10 opmerkingen:

Ester zei

Brok in mijn keel...

En als ik dan die foto weer zie van jullie prachtige mooie manneke... wauw!

Lie zei

Een hele dikke proficiat met de geboorte van jullie zoontje!!!

Anoniem zei

Jeetje wat heeeerlijk dat je hem al zo snel in je armen mocht nemen....
Bij mij heeft het een uur geduurd voordat ik haar vast mocht houden, ze werd direct met papa weggevoerd...

Super dat alles zo goed is verlopen en dat het ozo gewenste mannetje eindelijk bij jullie is!

Liefs Sandra

liesje zei

tranen die duwen achter mijn oogleden... (wat doen die hormonene toch allemaal met mij?!) wat een mooi verhaal.
Geniet ervan! Want ik ben er zeker van, ook bij jullie wordt die kleine vent veel te snel groot!

Edje zei

Ik zit hier verdorie ook met traantjes!
Mooi verhaal Elke. En wat heerlijk dat het zo goed gaat. Ein-de-lijk is het lange wachten beloond!

x

Marielle zei

Heeeeehhhh, wat is dat toch heerlijk om te lezen. Genieten, genieten!
Ja, jullie zullen voorlopig nog wel vol verwondering en straalverliefd naar jullie ventje kijken.
Nu 4 jr later kan ik dat nog steeds!

sterretje zei

Tranen in m'n ogen bij het lezen van jullie verhaal en dit grote geluk!

Dikke proficiat met een prachtige zoon en geniet er zo veel mogelijk van!

Louise zei

Ja hoor, ook tranen. Wat fijn dat het zo mooi is gegaan zeg. Nogmaals gefeliciteerd!

Spekker zei

Wauw! Van harte gefeliciteerd!!! Geniet van het kleine manneke.

x Kim

Marielle zei

Hoi Elke, gaat alles nog steeds geweldig met jullie? Eet de kleine goed? Slaapt hij goed? Lacht hij al?
Ik hoop dat jullie ondanks slapeloze nachten nog volop genieten!